Jano e o lobo, recordando aqueles contos...

Érase unha vez un pequeno pastor que pasaba a maior parte do seu tempo coidando das súas ovellas e, coma moitas veces aburríase mentres as vía pastar, pensaba cousas que facer para divertirse.

Un día, decidiu que sería boa idea divertirse a costa da xente do pobo que había por alí preto. Achegouse e empezou a berrar:

- Socorro! O lobo! Que vén o lobo!

A xente do pobo colleu o que tiña a man e correndo foron a auxiliar ao pobre pastorciño que pedía auxilio, pero cando chegaron, descubriron que todo fora unha broma pesada do pastor. E enfadáronse.

Cando se foron, ao pastor fíxolle tanta graza a broma que pensou en repetila. E cando veu á xente suficientemente lonxe, volveu berrar:

- Socorro! O lobo! Que vén o lobo!

As xentes do pobo, a volvelo a oír, empezaron ás presas outra vez pensando que desta vez si que se presentou o lobo, e que realmente estáballes pedindo axuda. Pero ao chegar onde estaba o pastor, atopárono polo chan, rindo de ver como os aldeáns volveran a auxilialo. Esta vez os aldeáns enfadáronse aínda máis, e marcharon terriblemente anoxados.

Á mañá seguinte, o pastor volveu a pastar coas súas ovellas no mesmo campo. Aínda ría cando recordaba correr aos aldeáns. Pero non contou que, ese mesmo día, viu achegarse o lobo. O medo invadiulle o corpo e, ao ver que se achegaba cada vez máis, empezou a berrar:

- Socorro! O lobo! Que vén o lobo! Vaise comer todas as miñas ovellas! Auxilio!

Pero esta vez os aldeáns, que aprenderan a lección o día anterior, fixeron oídos xordos.

O pastorciño viu como o lobo abalanzábase sobre as súas ovellas, e berrou cada vez máis desesperado:

- Socorro! O lobo! O lobo! - pero os aldeáns continuaron sen facer caso.

É así, como o pastorciño viu coma o lobo comíase unhas cantas ovellas e levaba outras para a cea, sen poder facer nada. E arrepentiuse no máis profundo da broma que fixo o día anterior.


Decirlle dende aqui, Sr Jano Leis, que deixe de mencionarnos, escribindo comentarios no seu blogue, porque ainda que non nos poña o DNI coma facía antaño, xa sabemos que é vostede quen administra o blogue, e o que escribe e censura os comentarios.

Nos non boicoteamos o programa e as candidaturas do PSOE, nin do PSdeG-PSOE, soamente imos en contra dos seus absurdos programas cheos de odio e rancor e das súas burdas candidaturas cheas de xente que non vale un peso, pero que sabe levantar a man; vamos, que imos en contra de todalas ideas que saian da súa ilustísima e catedrática cocorota.

¿Para que propoñer un candidato?, ¿para que presentar un programa?, ¿para que presentar unha alternativa?... Soamente temos que esperar, porque xa está acabado, vostede e os seus magnánimes seguidores, que irán con vostede ata o borde do precipicio, pero non estea tan seguro de que salten todos con vostede.

E por último comentarlle que ese “VOTAR MARTIÑO PARA SALVAR AO PSOE”, xa o fixeron outros socialistas antes que nos, e vostede, en primeira persoa, sabeo millor que ninguén, ou ¿a quen votou vostede para non votar ao Secretario Xeral do PSOE de Teo, Manuel Parajó?, ¿non votou vostede, nin solicitou o voto para Martiño?, ¿é do BNG entón?... Conteste, conteste...

Cale home, cale, que ainda lle vai vir o lobo de verdade.